środa, 29 października 2014

Rany Julek, czyli Tuwima ciąg dalszy

Kolejny post z cyklu "Przygody z książką" i obiecana kontynuacja poniedziałkowego wpisu - Polska Tuwima.

Julian Tuwim wielkim poetą był! (radzę nie zaprzeczać :)) Jego twórczość, chcąc nie chcąc, znają mali i duzi. Od jego wierszy nie da się uciec. I bardzo dobrze! Bo cóż to byłoby za życie bez Tuwimowskiej "Lokomotywy" czy "Słonia Trąbalskiego".

Kiedy wyszła na rynek książka "Rany Julek! O tym, jak Julian Tuwim został poetą" Agnieszki Frączek wiedziałam, że trafi do naszej biblioteczki. Pełna humoru i pasji historia dzieciństwa Juliana Tuwima, która w cudowny sposób przybliża dzieciom postać pisarza. Historia nie byle jaka, bo pełna "bzików", przygód i łobuzerstwa. W sam raz dla małego Czytelnika. ;)

I jeszcze najlepsze jakie słyszałam do tej pory podsumowanie twórczości Tuwima:
"... że choćby przyszło tysiąc pisarzy
i każdy tysiąc strof by wysmażył,
i każdy nie wiem jak się nadymał,
nikt nie dogoni Julka Tuwima."
Nic dodać nic ująć...


Wydań wierszy Tuwima jest mnóstwo. Każdy może wybrać coś dla siebie. Jednak niektóre wydania szczególnie zapadają w pamięć. Jednym z nich jest zbiór wierszy ilustrowany przez Jana Marcina Szancera. Podejrzewam, że każdy chociaż raz spotkał się z tą charakterystyczną okładką. Książkę kupiliśmy jeszcze zanim Zosia pojawiła się na świecie - z sentymentu. Okazało się, że przyda się szybciej niż się tego spodziewaliśmy. ;)

Większość "wiekowych" osób kojarzy zapewne jeszcze dwie pozycje: "Pan Maluśkiewicz i wieloryb" z ilustracjami Bogdana Butenki i "W aeroplanie" z serii "Poczytaj mi mamo".

Niektóre książki są ponadczasowe. Ilustracje Jana Marcina Szancera, Bogdana Butenki i Mirosława Tokarczyka tak jak cieszyły nas w dzieciństwie, tak teraz cieszą Zosię.


poniedziałek, 27 października 2014

Polska Tuwima

Kolejna odsłona "Dziecka na Warsztat". Tym razem wybieramy się w podróż do Polski, śladami wybitnego poety Juliana Tuwima. O Tuwimie pisałam niejednokrotnie. Dla przypomnienia: Ptasie radio, Lokomotywa, Piosenki nie tylko dla dzieci. Od razu zapowiadam, że nie będzie to ostatni post na jego temat - kontynuacja już w środę. :)

Na warsztat wzięłyśmy wiersz "W aeroplanie". Treści chyba nie muszę przytaczać. Chyba każdy chociaż raz słyszał historię podróży lotniczej babci i zwariowanej kurki. Zrobiłyśmy dzisiaj mały pokaz do słów wiersza. Stworzyłyśmy Polskę z lotu ptaka w oparciu o opis poety.

W czasie drzemki Zosi przygotowałam wszystkie potrzebne materiały. Kiedy tylko się zbudziła, zaprosiłam ją do zabawy. Na początku podeszła do wszystkiego trochę niepewnie, później rozkręciła się na dobre.

"Na dół popatrzyły,
Dziwy zobaczyły:

Wielkie góry - jak kupki piasku,
Wielkie drzewa - jak krzaczki w lasku,
Rzeki - srebrne wstążeczki,
Łąki - zielone chusteczki,
Domy - klocki drewniane,
Pola - kratki malowane,
Jeziora - jak donice,
Pociągi - jak gąsienice,
Ludzie - jak mrówki,

Krowy - jak boże krówki,
A kurek to nawet nie widać."
(za: http://wiersze-tuwim.blogspot.ch/ )

Na podłodze rozłożyłam papier (u nas dwa pasy z rulonu z Ikei) i okleiłam taśmą malarską, żeby się nie przemieszczał. Narysowałam kontury Polski. Następnie przygotowałam:
- góry z masy plastycznej - do mąki dodałam oliwki dla dzieci (można wykorzystać każdą inną - najlepiej piasek kinetyczny)
- drzewka - elementy warzyw z Ikei
- rzeki - srebrna wstążka
- łąki - zielona bibuła (w oryginale zielone chusteczki)
- domy - drewniane klocki
- pola - pomalowane kratki
- jeziora - słoiczki z zabarwioną wodą (użycie donic jest dla mnie niezrozumiałe ;) prawdopodobnie chodziło o zgodność rymu)
- pociągi - ciastolinowe gąsienice
- ludzie - pomponowe mrówki bez nóżek (na szczeście Zosia nie miała problemów z zaakceptowaniem ich :))
- krowy - drewniane biedronki

Na ścianie zawisł księżyc z "przymrużonym ślipiem". Ze względu na jego urodę postanowiłam nie upubliczniać jego wizerunku. Miałyśmy wykonać aeroplan z babcią i kurką, ale tata ostatnio skrupulatnie wyrzuca wszystkie rolki po papierze toaletowym. W związku z tym, wykorzystałyśmy gotowy samolot z królikiem.

Na początku było kilka słów wyjaśnienia (wątpię, żeby Zosia coś zrozumiała ;)). Następnie zobrazowałyśmy sobie wiersz i ... nastąpiła swobodna zabawa. Zosia na koniec zapytała, czy jeszcze się tak pobawimy. Chyba jej się podobało. :)


Zobaczcie co przygotowały inne blogi biorące udział w zabawie.


 
 

piątek, 24 października 2014

Estoublon

Na chwilę wracamy do Prowansji, w której niedawno spędzaliśmy weekend. Oprócz Awinionu (post tu) odwiedziliśmy jeszcze jedno miejsce - Chateau d'Estoublon. Miejsce-marzenie, w którym mogłabym spędzić całe życie bez potrzeby ruszania się gdziekolwiek.

Skąd dowiedzieliśmy się o tym miejscu? Pośrednio ze sklepu spożywczego. :) Przez cały zeszły rok zajadaliśmy się produkowaną tam oliwą. Skoro byliśmy tak blisko, musieliśmy pojechać i zobaczyć na własne oczy, gdzie produkuje się przepyszną Grossane.

To co zastaliśmy na miejscu przeszło nasze najśmielsze wyobrażenia - zameczek (niestety fasada w remoncie), klimatyczne budynki z restauracją, świetnie zaopatrzonym w wykwintne artykuły spożywcze sklepikiem, concept store, kapliczka i cały kompleks gospodarczy z tłocznią oliwy i winiarnią. Wszystko pięknie odrestaurowane, zadbane, wręcz idealne. Do tego wytyczony szlak, który pozwala poznać teren, na którym uprawia się oliwki i winogrona wykorzystywane do produkcji. Teren malowniczy - pagórkowaty, w oddali rozpościerają się góry, zieleń, las, cisza, spokój, a dookoła pełno drzewek oliwnych i winorośli w różnych odmianach. Po prostu raj na ziemi. Mam nadzieję, że zdjęcia chociaż odrobinę przybliżą Wam klimat.

PS. Niedziela to dzień jajek Kinder. Zosia nie rozstaje się z nimi na krok. Wyszedł nam niezamierzony product placement. :)


wtorek, 21 października 2014

Obieranie jajek

Pewnie myślicie, co szczególnego może być w obieraniu jajek. Odpowiadam: wiek dziecka. Zosia zaczęła obierać jajka w wieku kilkunastu miesięcy. Od początku czynność ta sprawiała jej niemałą frajdę. Mogła samodzielnie przygotować sobie "posiłek". Oczywiście na początku trwało to w nieskończoność. ;) Z czasem szło jej coraz lepiej. Teraz wystarczy chwila. Nie ma możliwości, żeby ktoś inny obrał jej jajko. :)

Wielu rodziców woli wyręczać swoje dwulatki w tego typu czynnościach, bo ... szybciej i czyściej. A ja powiem trochę przewrotnie - zróbcie to nie tylko dla dziecka, ale również dla siebie  :) Maluch z głowy na 15-20 minut. Sprzątanie po obieraniu zajmie max. 5 minut. Bilans dodatni. Czemu by nie skorzystać?

Czasami nie uświadamiamy sobie jak tego typu czynności pozytywnie wpływają na rozwój dziecka, jak duże znaczenie mają w osiąganiu przez nie samodzielności. Często wyręczamy dzieci w prostych czynnościach, które bez problemu mogłyby wykonać same. Później dziwimy się, że czegoś nie potrafią. Kiedy miały się tego nauczyć, jeśli ciągle były wyręczane?

Zosia gdy zgłodnieje, sama szykuje sobie przekąski. Wystarczy, że w lodówce jest jogurt lub pomidorki, a na blacie banany lub bułka. Spiżarkę musiałam zacząć zamykać, bo mała Cwaniara przystawiała sobie stołeczek i ciastka wyciągała bez pytania. ;) Ostatnio przygotowała nam rodzinną kolację. Przyniosła pomidorki, wodę, chleb i wino i woła: "Chodźcie jeść. Kolacja gotowa. Na co czekacie." Czekamy aż zacznie rano śniadanie do łóżka przynosić. ;)


piątek, 17 października 2014

Jabłka

Wróciłyśmy do tematu jabłkowego. Dzisiaj prosta praca plastyczna.


Najpierw Zosia pomalowała kartki farbami. Po wyschnięciu Mama wycięła jabłka i listki i dała Artystce do przyklejenia. Przebieg i efekty pracy można podziwiać na zdjęciach. Pracę robiłyśmy na raty. Przy okazji możecie zobaczyć, z jakimi pamiątkami Zosia wraca z przedszkola (podrapany nos i niebieski "makijaż" - na zdjęciu niestety bardzo słabo widoczny). Jabłka miały być prezentem-niespodzianką dla Taty, ale mała gaduła już rano wszystko wypaplała. :)

środa, 15 października 2014

Jaś i Maja

Dzisiaj kolejny post z cyklu Przygody z książką.



Ostatnio była książka bardziej do oglądania. Tym razem książka do poczytania - dla dzieci, ale również przez dzieci. Kto śledzi nasz blog, wie doskonale, że Zosia uczy się czytać globalnie (posty o globalnym czytaniu znajdziecie tu). Z pełnym przekonaniem powiem, że w naszym przypadku postawienie na tę metodę było strzałem w dziesiątkę. Niestety, na polskim rynku jest niewiele książek, które nadają się do czytania globalnego. Dzięki p. Marii Trojanowicz-Kasprzak i wydawnictwu Pentliczek powoli się to zmienia. Najpierw zostały wydane kuferki "To ja ci mamo poczytam", teraz wchodzi stopniowo na rynek seria "Czytam globalnie". Na razie jest zapowiedź trzech części. Mamy nadzieję, że powstanie ich dużo więcej. 

Książka "Jaś i Maja" od razu skradła serce Zosi. Krótka historyjka, napisana prostymi słowami, zobrazowana sympatycznymi ilustracjami. Co ważne, do zapisu liter zastosowano dużą czcionkę bezszeryfową - idealną do czytania globalnego. Książeczka została stworzona specjalnie z myślą o najmłodszych czytelnikach - nie tylko czytających globalnie. Już 2-3 latek, po kilkukrotnym wysłuchaniu, może przeczytać tę książeczkę sam. Co bardziej zmotywuje do dalszej nauki czytania niż pierwsza samodzielnie przeczytana książka?

Lubimy, polecamy i czekamy na kolejne części.